چه سلاخ سیه قلبی چه قلب مردمش پر آز                                                                          
برای خون تار سنگ به خون دکان زده بزاز
به خون کودک معصوم قلم مو می زند نقاش
چه دنیای پر از نقشی به یمن کلک نیرنگ باز
غروب جمعه آمد باز و مشرق همچنان خاموش
سوار بی سپاه من ندارد هم چنان سرباز
سوار بی شکست من غریب افتاده در موطن
الهی غربتش بر گیر و دوش دشمنش انداز
خروش حیدری آید همین امروز یا فردا
به دستش ذوالفقار و بر جبینش ماهتاب راز
ز بن بر می کند آنگاه درخت سرخ شیطانی
به جایش بر زمین کارد محبت سایبان انداز
نه دست کودکی آه است نه گوش مادری گریه
پدر بی غصه می خندد به دستش نان دارد باز
به جای لوله رگبار قناری سینه پر کرده
به جای زوزه آتش محبت می زند آواز
تو می آیی تو می آیی اگر یک شب فقط مانده
اگر پایان شروع گردد ز نو سر می زند آغاز
اگرچه لشکر عشقت نمی خواهد سیاهی را
یکی نقطه سیاه دارد هوای دار سر افراز