اعتکاف، خط فاصله‌ای است بین من و دنیا.
نقطه‌ی پایانی است بر دلبستگی‌های خاکی.
سرخط جدیدی است از حیاتی طیبه و افلاکی.
تا به حال به این فکر نکرده بودم که حاصل‌جمع بین من و اعتکاف، می‌شود خدا.
پس چه خوب است که با افکار و اعمالم خلوت گزینم و روی تک تکشان علامت‌سوال بگذارم.
برآورد کنم درصد حضور خدا را در زندگی‌ام.
به هر قیمتی که شده باید به نفْس اماره ثابت کنم که می‌شود منهای دنیا نیز نفَس کشید.
می‌شود مثل معلم ریاضی خط قرمزی کشید بر طومار وسوسه‌های باطل شیطان.